Ten krótki artykuł oparty jest w dużej mierze na moich doświadczeniach jako osoby autystycznej z wieloma diagnozami. Edukacja wyrządziła mi sporo krzywd, ale pojawiło się w niej wiele ludzi, którzy wyciągnęli do mnie rękę. Wierzę, że przy dobrych chęciach można zorganizować efektywną pomoc dla cierpiących dzieci czy zmagających się z trudami dorosłości studentów.
Wszystkie wymienione poniżej osoby będą wymagały uważności, świadomości i dobrej woli nauczycieli, wykładowców i innych pracowników. Nie da się nic zdziałać bez dobrych chęci i samemu będąc na wyczerpaniu. Pierwszym krokiem powinno być zadbanie o lepszą jakość życia pracowników placówek edukacyjnych. Szkoda, że państwo się do tego nie kwapi.
Przechodząc do sedna i konkretów, poniżej przedstawiam listę działań, które mogą działać jako wstęp do pomocy psychologicznej dla osób w procesie edukacji. Część może wymagać nakładów pieniężnych, do innych wystarczy zainteresowanie tematem i dobra wola. Artykuł nie dotyczy samej pomocy psychologicznej i psychiatrycznej, a pierwszego etapu wyłapywania sygnałów i prewencji.
1. Organizacja lekcji lub wykładów na temat zdrowia emocjonalnego, przystępnie do wieku odbiorców. Tematy mogą dotyczyć zdrowego radzenia sobie z napięciem, rozpoznawania symptomów zaburzeń, wzajemnego wsparcia, self care etc. Na lekcje takie można zaprosić psychologów, psychiatrów, terapeutów, pedagogów, studentów tychże kierunków.
2. Organizacja grup wsparcia emocjonalnego. Mogą być zarówno ogólnodostępne, jak i tematyczne, np. dla osób neuroatypowych, dla osób queer, dla osób z doświadczeniem traumy etc. Zajęcia takie powinny być prowadzone przez psychologa, pedagoga lub terapeutę, aby nie wyrządzić szkód uczestnikom.
3. Zorganizowanie kampanii informacyjnej wokół zdrowia psychicznego. Uczniowie lub studenci mogą samodzielnie wyszukiwać i weryfikować informacje, a następnie zrobić gazetki ścienne, plakaty, przedstawienie teatralne, napisać artykuły na stronę internetową.
4. Zakupienie książek do szkolnej lub uniwersyteckiej biblioteki w temacie zdrowia psychicznego, zorganizowanie ich wspólnego czytania i dyskusji wokół nich.
5. Wyznaczenie jednego pracownika, do którego osoby rozpoznające u siebie niepokojące objawy mogą się zgłosić i omówić plan działania, przedyskutować możliwości i ewentualne dostosowania.
6. Stworzenie atmosfery równości i wzajemnej akceptacji. Szczególnie konieczne w polskich szkołach, gdzie wciąż panuje hierarchia, kult władzy, brak akceptacji dla odmienności i indywidualności. Duża nadzieja w szkołach alternatywnych…
7. Stworzenie miejsca wyciszenia, w którym można w komfortowych warunkach odpocząć od bodźców.
8. Współpraca z organizacjami i fundacjami zajmującymi się zdrowiem psychicznym.
9. Zorganizowanie aktywności sportowej – nieobowiązkowej, nieprzemocowej, bez zbędnej rywalizacji.
10. Zachowanie uważności, aktywne słuchanie, wychwytywanie niepokojących sygnałów, zaoferowanie rozmowy przy herbacie.
Czekam na więcej ciekawych pomysłów w komentarzach!
